Deze morgen werden we opgeschrikt door een artikel in ‘De Tijd’ waarin N-VA Kamerlid Degroote de gratis medische verzorging voor de politiediensten in vraag stelde en bestempelde als “verspilling”.
Volgens Degroote is dat niet rechtvaardig tegenover de gewone burger die wel een deel van de kosten moet betalen. Bizar als het over statuten gaat dat een N-VA’er nog de term rechtvaardig durft te gebruiken. Frappanter is dat men de indruk geeft dat ieder voordeel eigen aan een job of statuut gelijk dient te zijn voor iedere burger. Dit is zelfs geen socialistische stelling.
Via de Kabinetschef laat de Minister weten dat het parlementslid uit eigen naam spreekt, geen mandaat heeft van de partij noch van de Minister. Meer nog, ... de Minister niet de intentie heeft om te raken aan dit “voordeel”.
Het is dan ook unfair en kleinzielig dat een parlementslid één voordeel uit een statuut licht. Ieder beroep heeft zijn voor- en nadelen. Zo hebben andere beroepen ook voordelen waar de politie niet kan van genieten, maar wij niet afgunstig van zijn.
N-VA geen vriend van de politie?
Misschien moet het N-VA parlementslid, als hij dan toch een gelijkheid wil voor iedere burger, eens voor de spiegel durven staan en zich afvragen of de voordelen van zijn statuut niet in schril contrast staan met hetgeen andere burgers maar krijgen. In een volgend pamflet zullen we uitgebreid terugkeren op de voordelen van een doorsnee parlementslid.
De modale politieambtenaar kan niet genieten van fiscaal voordelige bedrijfswagens, kan niet genieten van maaltijdcheques, heeft geen groepsverzekering, mag niet cumuleren in tegenstelling tot iedere andere Belg, en heeft sinds vijftien jaar geen enkele euro loonopslag ontvangen.
Bovendien lijkt de “politiespecialist” van de N-VA een belangrijk detail te vergeten. Menig slachtoffer van een arbeidsongeval bij de politie – vaak te maken met geweld of zware ongevallen – blijft veelal in de kou staan daar niet alle medische kosten worden terugbetaald en de overheid in gebreke blijft. Een problematiek die door onze vakorganisatie reeds meermaals werd aangekaart, maar waarbij de “politiespecialisten” in het parlement doen alsof hun neus bloedt.
N-VA probeerde de voorbije week te laten geloven dat ze “vriend” zijn van de politie. Echter, als men denkt dat men bij de politie het debacle over de pensioenen – waarbij de “onafhankelijke politievakbond” vrolijk mee heulde met het standpunt van N-VA - is vergeten, dan zijn ze werkelijk niet op de hoogte van de realiteit. Een partij die ons statuut steeds in vraag stelt en constant aan afbraakpolitiek doet door de publieke opinie op te stoken tegen het politiestatuut, is geen vriend van de politie.
Binnenkort hebben we een afspraak met de minister van Binnenlandse zaken waarbij het eisenbundel op de agenda staat. Het zal u niet verwonderen dat na meer dan 15 jaar geen euro loonopslag gezien te hebben, de looneisen het zwaartepunt zal zijn van dit eisenbundel. Benieuwd of de minister en de N-VA werkelijk “vriend” willen zijn van de politie en of ze kleur zullen bekennen.